Ruimte om te groeien
Voor mij zit groei dit jaar in iets heel nieuws: lesgeven bij TIAS, school for business. Op een andere manier bezig zijn met belastingen, niet alleen door zelf verder te leren, maar juist door anderen te helpen ontwikkelen. Het overbrengen van kennis, het begeleiden van mensen in hun eigen ontwikkeling, dat is een bijzondere vorm van groei. En toch, terwijl ik anderen laat groeien, doe ik dat zelf ook. In inzicht, in vaardigheden, in perspectief.
Deze maand markeert ook een bijzonder moment: de laatste bijeenkomst van NextGen 1.0. De eerste deelnemers van ons mooie traject sluiten hun reis af en de vooruitgang die zij hebben doorgemaakt is enorm. Ze hebben een grote stap gezet in hun rol binnen het familiebedrijf, zich ontwikkeld als leider en als persoon. Hun toewijding, inzichten en persoonlijke groei waren prachtig om te zien. Het mooiste is dat hun reis hier niet eindigt—ze nemen alles wat ze hebben geleerd mee naar hun toekomst, voor TheNextStep.
Groei is voor mij dus niet één richting. Het is een wisselwerking, een voortdurende beweging tussen leren, delen en verdiepen. Maar soms merk ik ook dat momenten voor jezelf nodig zijn. In de momenten waarop ik mezelf toesta om stil te staan, een boek open te slaan of de rust op te zoeken. Dat stukje mag bij mij nog steeds meer groeien: het bewust terugkeren naar mezelf, ruimte (ja ja, ook groei) maken voor stilte en verdieping. Mijn yoga-juf brengt bij mij die groei—letterlijk in het lichaam (na een les van Maartje ben ik denk ik drie cm langer), in flexibiliteit, in ademhaling en bewustzijn. Het laat mij zien dat groeien niet altijd betekent dat je harder moet werken of sneller vooruit moet gaan, maar soms juist dat je stil durft te staan en naar binnen durft te keren om te kijken waar het knelt, tintelt, strak staat of misschien wel helemaal verkrampt? Juist waar je tegen een grens aan loopt, is er groei mogelijk. En dan galmen de yoga woorden van Maartje in m’n hoofd na: ambitie is goed, maar niet bij yoga.