Ik ben ondernemer en geen topsporter

Natuurlijk begrijp ik de overeenkomsten tussen topsport en ondernemen: doorzettingsvermogen en lef tonen, kunnen inspelen op veranderende omstandigheden, doelgericht zijn en morgen beter willen zijn dan vandaag. Maar ik zie ook een duidelijk verschil.

Mensen als Marit Bouwmeester, Harrie Lavreysen, Sifan Hassan en Max Verstappen zetten werkelijk alles opzij om als eerste over de finish te komen. Alles in hun leven is gericht op goud en daar moet dus ook alles voor wijken. Zij hebben geen sociaal leven en zijn bikkelhard, voor zichzelf en anderen. Zij zijn veel harder dan de gemiddelde ondernemer. Steker nog, de concurrentie mag in de wedstrijd letterlijk doodvallen.

Dat kan een ondernemer zich niet permitteren. Natuurlijk moet die zakelijk, scherp en alert zijn, maar die ook sociale vaardigheden tonen en een gunfactor hebben. Als hij zijn successen niet met zijn medewerkers viert, houdt hij er niet veel over. En de klant mag best koning zijn, maar dat maakt de leverancier nog niet minder. Geef je hem geen waardering, dan geeft hij er vanzelf de brui aan. Zoek maar een ander.

Ondernemen is sociaal zijn: de ander wat gunnen, goed zijn voor je omgeving, duurzaam zijn, een goed doel steunen en mensen helpen met het bereiken van hun doelen. Ondernemen is netwerken, om samenwerkingsvormen te creëren, maar evengoed om in alle oprechtheid aan die ander te vragen hoe het nu werkelijk met hem of haar gaat.

Ik leg de lat hoog voor mezelf en doe er veel voor om mijn doelen te bereiken. Maar, dat maakt mij nog geen topsporter. Gelukkig niet.